επειδή τα πουλιά είναι ελεύθερα και δεν χρειάζονται διαβατήρια --- Μεχντί Χασανί
Αυτά τα κείμενα αξίζουν την προσοχή μας. Παράχθηκαν από την καρδιά, στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής του κέντρου φιλοξενίας ανηλίκων προσφύγων Λέσβου. Αλλά σε τι ωφελεί η λογοτεχνία τους μετανάστες που αφίκνυνται στην χώρα δίχως παπούτσια ή διαβατήρια; Η λογοτεχνία σώζει. Πιστεύω στην θεραπευτική επίδρασή της σ’ εκείνους που χρειάζονται θαύματα. Όταν άρχισα να υπνωτίζομαι από την διδασκαλία της ξερής αλφαβήτας αγγλικών σε διαρκώς εναλλασσόμενους μετανάστες που έφευγαν πριν φτάσουν στον past tense, την εμπλούτισα με λογοτεχνία - κατά έναν Steve Jobs τρόπο, τύπου ‘συνδύασε αυτά που αγαπάς’. Έτσι ξεκίνησε το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής "Heart, not shoes": με παιδιά που έγραφαν στα αγγλικά και διψούσαν για εξέλιξη. Θέματα αναδύονταν αυθόρμητα, λέξεις γράφονταν αυτόματα. Οι άνθρωποι δίχως παπούτσια δεν χρειάζονται παπούτσια - τα παπούτσια, καθώς και ένα πιάτο φαΐ, είναι εύκολο να βρεθούν. Χρειάζονται κάτι στο οποίο να ελπίσουν∙ να δείξουν ότι δεν είναι επικίνδυνοι αλλόθρησκοι ψωμόλυσσες βάρβαροι, όπως τους χαρακτηρίζουν τα κυρίαρχα μήντια, για τους δικούς τους σκοπούς. Να γράψουν στην απομακρυσμένη μητέρα τους που τους λείπει∙ και στον κόσμο. Και ο κόσμος χρειάζεται να τους διαβάσει. Και να αντιληφθεί την ομοιότητα. Και να τους αγαπήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου